Kancelaria Vis Legis od 2019 r. świadczy kompleksową pomoc Frankowiczom, poczynając od szczegółowej analizy umowy frankowej, zaproponowanie najkorzystniejszej drogi prawnej dla Klienta w danym przypadku, a następnie reprezentowania Klienta w całym postępowaniu, aż do wydania prawomocnego orzeczenia, odzyskania należnych Klientowi środków.

W ostatnim czasie sprawy frankowe znaczenie przyspieszyły, bowiem po orzeczeniach TSUE bankom nie zależy już na przeciąganiu spraw.

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2023 roku do sprawy o sygn. C-140/22 TSUE przesądził, że Frankowiczom należą się wyższe ustawowe odsetki za opóźnienie, naliczane już od następnego dnia po terminie wskazanym w poprzedzającym pozew sądowy wezwaniu banku do zapłaty. W ubiegłych latach sądy – na podstawie uchwały SN z 7 maja 2021 roku  „obcinały” kredytobiorcom odsetki za czas do momentu złożenia w sądzie oświadczenia o woli unieważnienia umowy. Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że takie podejście jest nieprawidłowe.

W efekcie kredytobiorcy po wygraniu sprawy uzyskują sporo wyższe korzyści. Przyczyniło się to także do większej woli zawierania ugód przez banki, które proponują lepsze warunki ugód niż poprzednio.

Upadłość konsumencka została wprowadzona do polskiego porządku prawnego w 2009 roku. Ostatnia znacząca nowelizacja tej regulacji , weszła w życie z dniem 31 grudnia 2014 roku. Tamta nowelizacja po raz pierwszy, zaczęła wprowadzać łagodniejsze wymagania odnośnie możliwości ogłoszenia upadłości konsumenckiej.

Podpisana nowelizacja ustawy „Prawo upadłościowe” przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę, wprowadza spore zmiany w zakresie kształtowania się postępowań z upadłości konsumenckiej. Celami zmian w obowiązujących przepisach było udoskonalenie obecnego modelu upadłości konsumenckiej oraz uproszczenia wybranych procedur . Na zmianach w upadłości konsumenckiej mogą skorzystać osoby, które przyczyniły się do powstania stanu niewypłacalności, natomiast dłużnicy , którzy stali się niewypłacalni z przyczyn losowych, mogą ubiegać się o oddłużenie na gruncie obowiązujących przepisów.

Jak podkreślało wielokrotnie Ministerstwo Sprawiedliwości, wpadnięcie w niemożliwe lub trudne do spłacenia długi nie powinno spychać człowieka na margines społeczny i z dnia na dzień pozbawiać go wszystkiego. W związku z powyższym nowelizacja przepisów w zakresie upadłości konsumenckiej zawiera rozwiązania, które pozwolą takim osobom bezpiecznie wyjść z zadłużenia i odbudować normalne życie, bez wiecznego strachu przed komornikiem. Zdaniem Ministerstwa Sprawiedliwości procedura uproszczona wprowadzana nowelizacją ma być stosowana , jeśli dłużnik wykaże iż nie posiada żadnego majątku.

Z drugiej strony zarówno eksperci, jak i wierzyciele przestrzegają przed zbyt dużą elastycznością w proponowanych rozwiązaniach wobec dłużników, zwłaszcza tych najbardziej niewypłacalnych, co może powodować trudności z dochodzeniem swoich praw przez wierzycieli. Czy tak będzie, czas pokaże.

Analizując zmiany spowodowane nowelizacją ustawy „Prawo upadłościowe” należy przypomnieć sobie czym na gruncie obowiązujących przepisów jest tzw. upadłość konsumencka. A zatem, jest to typ postępowania sądowego przewidzianego dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej , czyli konsumentów, którzy stali się niewypłacalni. Niewypłacalność w tym zakresie oznacza stan. w którym dłużnik nie jest w stanie wykonywać swoich wymaganych zobowiązań pieniężnych , na przykład: spłacać zaciągniętych pożyczek, brak środków na opłaty za rachunki związane z codziennym funkcjonowaniem.

Upadłość konsumencka spełnia dwie podstawowe funkcje tj. oddłużenia niewypłacalnego konsumenta – w postaci umorzenia całości lub części długów oraz windykacyjną – polegającą na odzyskaniu należności przez wierzycieli.

Nowelizacja ustawy „Prawo upadłościowe” wprowadza zmiany polegające na :

• Możliwości wystąpienia przez osoby nieprowadzące działalności gospodarczej z wnioskiem o ogłoszenie upadłości w uproszczonej procedurze tj. bez wyznaczania sędziego-komisarza . Ma to istotne znaczenie dla odciążenia administracji sądowej i spowodowania, że sądy będą mogły się skupić na bardziej złożonych sprawach związanych z restrukturyzacją i upadłością przedsiębiorców. Ważnym novum w tej kwestii jest możliwość pełnienia funkcji sędziego-komisarza przez referendarzy sądowych.
• Możliwości zawierania przez dłużników układów z wierzycielami, z ograniczonym do minimum udziałem sądu, pod kierunkiem doradcy restrukturyzacyjnego, który jednocześnie będzie czuwał na wykonaniem tak zawartego układu.
• Najważniejsza zmiana, z punktu widzenia konsumenta, odejście od konieczności badania przez Sąd – na etapie ogłaszania upadłości- stopnia zawinienia dłużnika , w doprowadzeniu lub pogłębieniu stanu niewypłacalności. Niewłaściwe zachowanie dłużnika będzie w dalszym ciągu podlegało ocenie Sądu, ale dopiero na etapie ustalania planu spłat, a zatem wtedy gdy o zachowaniach dłużnika będą mogli wypowiedzieć się także wierzyciele i wtedy podejmowana będzie decyzja czy możliwa jest odmowa oddłużenia. Możliwość odmowy oddłużenia ograniczono do sytuacji celowego działania nakierowanego na zmniejszanie majątku, a więc prowadzącego do oczywistego i wynikającego ze złej woli pokrzywdzenia wierzycieli i dłużnika . Natomiast ustalenie innych istotnych uchybień w zachowaniach dłużnika nie będzie wyłączało oddłużenia, będzie powodować wydłużenie planu spłaty wierzycieli do 84 miesięcy, zamiast 36 miesięcy spłaty dla rzetelnego dłużnika
• Rozszerzeniu na przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi (jednoosobowe działalności gospodarcze) ochrony przed bezdomnością na równych prawach z konsumentami. Zmiana przepisów oznacza, że z sumy ze sprzedaży nieruchomości wydzielana będzie kwota, która będzie odpowiadała przeciętnemu czynszowi za najem w tej samej miejscowości, za którą dłużnik przez dwa lata będzie mógł wynajmować mieszkanie. Wynika to z efektu uchylenia art. 2 ust.1a prawa upadłościowego.
• Możliwości zgłaszania wierzytelności bezpośrednio doradcy restrukturyzacyjnemu , pełniącemu funkcje syndyka. Co więcej, czynność taka przerywa bieg przedawnienia.
• Możliwości stosowania w upadłości konsumenckiej przepisów o sprzedaży majątku upadłego konsumenta w trybie likwidacji tzw. pre-pack, czyli sytuacji , kiedy ogłoszenie upadłości dłużnika następuje przy jednoczesnym zachowaniu przedsiębiorstwa dłużnika.

Bez zmian w stosunku do obowiązującego stanu prawnego w zakresie upadłości konsumenckiej pozostają zobowiązania niepodlegające umorzeniu czyli zobowiązania o charakterze alimentacyjnym, naprawienia szkody wynikłej z przestępstwa oraz z rent w ramach odszkodowań za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, a także w zakresie wierzytelności pominiętej we wniosku o upadłość, która później nie została zgłoszona przez wierzyciela. Natomiast umorzeniu podlegać będą zobowiązania publicznoprawne ( podatki, ZUS-y) jak również prywatnoprawne ( kredyty bankowe).

Przyjęte rozwiązania zgodnie z zapisami nowelizacji ustawy „ Prawo upadłościowe” w większości zaczną obowiązywać po 6 miesiącach od ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych zmian , które wejdą w życie odpowiednio po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Uprzejmie informujemy, iż Kancelaria Radców Prawnych „Vis Legis” Maciej Łapka & Artur Prymicz S.C. w ramach uczestnictwa w programie Niebieski Parasol 2014 pod patronatem Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego od 22 do 26 września br. bezpłatnie pomoże wszystkim potrzebującym pomocy profesjonalnego prawnika w oddziale Kancelarii w Kłodzku, przy ul. Okrzei 4.

Oddział Kancelarii Radców Prawnych „Vis Legis” Maciej Łapka & Artur Prymicz S.C. jest jedyną kancelarią biorącą udział w programie Niebieski Parasol 2014 na terenie miasta Kłodzko.

Szczegóły akcji: Niebieski Parasol 2014

W dniu 12 czerwca 2014 r. Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę na mocy której przesądził prawo kierowców w transporcie międzynarodowym do ryczałtu za noclegi spędzone w kabinie samochodu.

Zgodnie z tezą podjętej uchwały „zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa pracy”.

Zapadłe orzeczenie jest bardzo korzystne dla kierowców w transporcie międzynarodowym otwiera bowiem drogę do dochodzenia roszczeń z tytułu nocy spędzonych w kabinie samochodu i rozwiewa wszelkie dotychczasowe wątpliwości prawne . Roszczenia z tytułu ryczałtów za noclegi przedawniają się z upływem 3 lat, zatem można skutecznie dochodzić wskazanych roszczeń do trzech lat wstecz. Dochodząc roszczeń z tytułu zwrotu kosztów noclegu nie trzeba wykazywać dowodu ich poniesienia, przysługują one kierowcy bez względu czy faktycznie zostały przez niego poniesione.

Przedsiębiorcy prowadzący firmy  transportowe obawiają się masowych roszczeń pracowników z tytułu zwrotu kosztów noclegu, które  mogą sięgać nawet 90 tysięcy złotych na jednego kierowcę.

(Limity ryczałtów)

W dniu 18 czerwca 2014 roku w tygodniku Euroregio Glacensis numer 25/2014 ukazał się artykuł prasowy pt. Środki obrony w egzekucji sądowej: skarga na czynności komornika autorstwa radcy prawnego Artura Prymicza.

Skarga na czynności komornika jest podstawowym środkiem prawnym mającym na celu obronę przed nieprawidłowymi czynnościami komornika. Zgodnie z przepisem art. 767 § 1 kpc co do zasady na wszelkie czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego przy którym działa komornik, skarga przysługuje także na zaniechanie przez komornika dokonania czynności.
Skarga jest zatem uniwersalnym środkiem prawnym mającym na celu usuwanie wszelkich nieprawidłowości jakich może dopuścić się komornik przy podejmowaniu czynności w postępowaniu egzekucyjnym, w tym także na zaniechanie dokonania czynności.
Skutkiem wniesienia skargi na czynności komornika jest podanie zaskarżonej czynności kontroli i ocenie sądu pod kątem legalności dokonania danej czynności lub zaniechania komornika (czytaj więcej).

Coraz częściej sprawy związane ze służebnością przesyłu trafiają do sądów, właściciele nieruchomości na których zlokalizowano urządzenia przesyłowe (należące między innymi do zakładów energetycznych) żądają zapłaty za korzystanie z ich nieruchomości. Przedsiębiorcy, korzystający z tych nieruchomości podnoszą, że doszło do zasiedzenia służebności i na tej podstawie odmawiają zapłaty. Co mówią na ten temat przepisy ?

Zgodnie z art. 3051 Kodeksu Cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należące do części składowych nieruchomości, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń.

Wskazany powyżej przepis stanowi definicję służebności przesyłu. Instytucja ta została wprowadzona do kodeksu cywilnego w wyniku zmiany dokonanej 30 maja 2008 roku, która weszła w życie 3 sierpnia 2008 roku. Istotą tej służebności jest możliwość korzystania przez przedsiębiorcę z cudzej nieruchomości w celu zapewniania funkcjonowania urządzeń przesyłowych należących do niego. Służebność przesyłu może powstać między innymi na skutek zawarcia umowy pomiędzy właścicielem nieruchomości a przedsiębiorcą, na skutek orzeczenia sądu, jak również poprzez zasiedzenie.
Ten ostatni sposób powstania służebności przesyłu jest przedmiotem wielu sporów. Zasiedzenie bowiem powoduje nabycie własności rzeczy (lub innego prawa) przez osobę niebędącą właścicielem, na skutek upływu czasu. Kodeks cywilny w przypadku nieruchomości przewiduje dwa terminy zasiedzenia – dwudziestoletni i trzydziestoletni. Upływ czasu, po którym nabywa się własność, uzależniony jest od dobrej (pierwszy termin) bądź złej wiary (drugi termin) osoby, która zmierza do zasiedzenia. Ważną kwestią jest również to, że posiadanie musi mieć charakter samoistny, którego istota sprowadza się do tego, że osoba będąca posiadaczem samoistnym wykonuje w stosunku do danej rzeczy uprawnienia tak jak właściciel. Odnosząc powyższe do służebności przesyłu należy zauważyć, że zgodnie z przepisami można taką służebność zasiedzieć. Biorąc jednak pod uwagę wskazaną długość czasu niezbędną do dokonania zasiedzenia oraz fakt, że przepisy te obowiązują od 2008 roku mogło by się wydawać, że do takiego zasiedzenia jeszcze nie doszło.

Kwestia ta została rozstrzygnięta przez Sąd Najwyższy, który w Uchwale Izby Cywilnej z dnia 7 października 2008 r. III CZP 89/08 stwierdził, że „Przed ustawowym uregulowaniem służebności przesyłu (art. 305[1] – 305[4] KC) dopuszczalne było nabycie w drodze zasiedzenia służebności odpowiadającej treści służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa.” Orzeczenie to jest korzystne dla właścicieli nieruchomości jak również dla przedsiębiorców, którzy zasiedzieli taką służebność. Należy w tym miejscu wspomnieć, że służebność przesyłu co do zasady ustanawiana jest za wynagrodzeniem, chyba, że właściciel nieruchomości w sposób niebudzący wątpliwości zrzeknie się takiego wynagrodzenia. Rozważając kwestię zasiedzenia służebności przesyłu należy również zwrócić uwagę, na orzecznictwo Sądu Najwyższego, które wskazuje od kiedy przedsiębiorstwa państwowe mogły dokonywać zasiedzenia takich służebności. W wyroku z dnia 9 grudnia 2009 roku IV CSK 291/09 Sąd Najwyższy stwierdził, że: „Przedsiębiorstwa państwowego nie można uznać w okresie do dnia 1.2.1989 r. za samoistnego posiadacza nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności gruntowej (art. 352 KC). Oznacza to, że niedopuszczalne jest zaliczanie posiadania przez przedsiębiorstwo państwowe wykonywanego przed tą datą do okresu potrzebnego do nabycia służebności przez zasiedzenie przez następcę prawnego tego przedsiębiorstwa.”

Powyższy wyrok jest korzystny z punktu widzenia właścicieli nieruchomości, należy jednak wskazać, że istnieje odmienna linia orzecznicza wyrażona między innymi w Postanowieniu Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 12 stycznia 2012 r. IV CSK 183/11, zgodnie z którym „Nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż posiadanie służebności przesyłowej przez przedsiębiorstwo państwowe przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej kodeks cywilny z 1989 r. nie było posiadaniem w rozumieniu art. 352 § 1 KC i nie mogło prowadzić do zasiedzenia.”.
Konkludując przed wystąpieniem na drogę sądową warto zwrócić uwagę na aktualne orzeczenia Sądu Najwyższego odnoszące się do służebności przesyłu oraz orzeczenia wydawane przez sąd, przed którym będzie toczyło się dane postępowanie.